سرویس جهان اسلام «شیعه نیوز» : امر به روزه‌داری در ماه مبارک رمضان از دستورات صریح خداوند در قرآن است که بر تمام مسلمین روزه ماه مبارک رمضان را واجب کرده است.

روزه گرفتن در این ماه مبارک از وجوه اشتراکی تمام مسلمین است تا آن جا که بالاتفاق همگی آن را واجب می دانند.

عمق اهمیت و ارزش روزه را می توان با توجه به آیات قرآن و احادیث اهل بیت متوجه شد؛ در سوره مبارکه بقره آیه 83 آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون»؛ ای کسانی که ایمان آوردید بر شما روزه واجب شد همان طور که بر امت‌های پیش از شما واجب شده بود؛ باشد که تقوی پیشه کنید.

روزه گرفتن به غیر از آن که از واجباتی است که مورد اشاره و تصریح قرآن قرار گرفته، در احادیث اهل بیت عصمت و طهارت نیز به عنوان پایه اسلام از آن یاد شده است.

روزه ماه رمضان یکی از پنج پایه اسلام

امام باقر(ع) می فرماید: «اسلام بر پنج‏ پایه‏ استوار است: ولایت، نماز، زکات، روزه ماه رمضان و حج.»(1)

روزه ماه مبارک رمضان تا بدان پایه از ارزش و اهمیت در میان واجبات و طاعات خداوند قرار دارد که امام باقر(ع) از روزه به عنوان یکی از پنج پایه اسلام یاد می‌کنند.

شان و اهمیت روزه ماه مبارک و خود ماه رمضان در احادیث از دامنه گسترده ای برخوردار است تا آن جا که بر طبق احادیث، ماه شعبان به عنوان مقدمه و زمینه ای برای آمادگی یافتن برای روزه ماه مبارک رمضان یاد شده است.(2)

امام علی(ع): خدا را خدا را در نظر بگیرید درباره ماه‏ رمضان‏

همچنین امام علی (ع) می فرماید: «خدا را خدا را در نظر بگیرید در باره ماه‏ رمضان‏، که روزه آن سپرى از آتش است.»(3) ماه مبارک رمضان و روزه آن تا آن جا مسئله ای جدی و بااهمیت است که برای شخص مکلفی که بدون عذر موجه و تعمداً به روزه‌خواری بپردازد کفاره در نظر گرفته شده و این نشان از اهمیت و جایگاه روزه دارد.

با توجه به حرمت ماه مبارک رمضان و ارزش فی نفسه روزه، متاسفانه با صحنه هایی عجیب و رو به گسترش در جامعه مواجه می‌شویم و آن روزه خواری و رعایت نکردن حرمت ماه مبارک رمضان و روزه داران این ماه است.

روزه خواری در ملاء عام گناهی بزرگتر

از جنبه اخلاقی و شرعی روزه نگرفتن در ماه مبارک رمضان یک گناه کبیره است، اما خوردن و آشامیدن بی ضرورت در ملاء عام بی احترامی و حرمت شکنی این ماه عزیز بوده و گناهی فراتر از یک روزه خواری ساده است.

با عنایت به این موضوع روزه گرفتن در دین امری است که ثواب آن مستقیماً منسوب به خداوند است تا آن جا که رسول خدا فرمود: «خداى تبارک و تعالى فرموده است: روزه‏ براى‏ من‏ است‏ و من پاداش آن را می دهم، و روزه‏دار دو شادى دارد، یکى آن گاه که افطار می‌کند و دیگر آن گاه که به لقای پروردگار عز و جل نایل مى‏شود، و به آن خدایى که جان محمد در قبضه قدرت اوست، هر آینه بوى دهان شخص روزه‏دار، نزد خدا از بوى مشک خوشتر است.» (4)

روزه خواری به معنای کم خردی است

در نتیجه، روزه خواری و حرمت شکنی ماه مبارک می‌تواند معنایی بسیار زشت و قبیح داشته باشد تا آن جا که با اندکی دقت در احادیث می‌توان دانست که حتی روزه خواری به معنای بی عقلی و کم خردی معنا شده است.

در اصول کافی جلد اول کتاب عقل و جهل امام معصوم روزه گرفتن را از جنود عقل معرفی می کند و در مقابل آن روزه خواری و نگرفتن روزه از جنود (سپاهیان) جهل.

با توجه به احادیث ذکر شده می توان دریافت که کسانی که بدون عذر موجه روزه نمی گیرند از دیدگاه دین به نقصان و کمبود خرد مبتلا هستند.

شاید برخی نگرفتن روزه را نوعی کیاست و زیرکی بدانند، اما طبق فرمایش صریح پیامبر افرادی که آخرت را به دنیای خود می فروشند افرادی بی عقل و کم خرد هستند.

فضای ماه مبارک را با روزه خواری نشکنید

اما نکته قابل توجه آن است که مسئولان باید با فرهنگ سازی قوی و قبل از دست رفتن زمان اجازه ندهند که فضای شهر در ماه مبارک رمضان با روزه خواری ها آلوده شود.

آموزش و همگانی کردن فرهنگ احترام به ماه مبارک رمضان در رسانه های جمعی باید هرچه سریع تر شدت بگیرد؛ چرا که نمی توان واقعیت کریه و زشت روزه خواری در جامعه را کتمان کرد.